Ulke, volkanik yani surekli alti kaynayan bir ada olunca, gezilecek gorulecek yer sayisi da bir hayli fazla oluyor. Bugun, yine bir en’lerden birini yapacagim. Anglo-sakson ulkelerin ozelligidir, en iyi, en guzel, en sevimli, en tehlikeli, en macerali, en dik, en kucuk, en dar diye bitmek bilmeyen pazarlama taktikleri vardir. Yani bir muhendislik referansina dayanmayan tamamen hissi ) ozelliklerle pazarlama calismasi ama bu sefer ki fena degil )
Diyorum ya en’lerle dolu ulke diye, bugun dunyanin en iyi 10 gunluk yuruyus rotalarindan biri olan Tongariro Alpine Crossing Yuruyusunu yapacagim. Tabii ayni sekilde Yeni Zellanda’nin en iyi gunluk yuruyusuymus bu rota. Ayni sekilde 2 kere Dunya Mirasi sahasiymis. Guzel bir yaz yagmuru var disarida ve hava bayagi kapali. Kahvaltimi Tongariro’nun otoparkinda yapiyorum. Yuruyus 20km surecek ve yagmurda yurumeye pek niyetim yok, acaba baska bir plan mi yapsam bugun icin? Kahvaltiyi yavas yapiyorum ki yagmur dinsin diye. Disarisi Izlanda’daki gibi volkanik toprak. Uzeri ciplak, verimli olacagi kesin, yeni lav sanki. Tabii ki de etrafta agac yok. Arabalarin biri digerini takip ediyor ve otopark doldu. Herkes hazirlanip yola koyuluyor. Ama benim pek icimden gelmiyor dogrusu. Neyse, gelmisken gormemek olmaz diyerek giyinip yola koyuldum.
Rota inisli cikisli bir rota, bazen de volkanik aktivite yogunluguna bagli kapatilabilen bir rota. Dumani tutuyor derler ya, aynen oyle dumani tuten yerler var bolca rotada, ya da yeni dumani sonmus.
Yaklasik, 20km, saatte 4km’den 5 saat eder, 6km’den 3,5 saat bir de mola 4 saat ceker diye tahmin ediyorum.
Rota bir dag gecisi rotasi, yani burayi yapacak olanlar mutlaka sirt cantasina her mevsim sartlarina gore malzeme koysunlar, su (baslangic ve bitis harici) yok, su ve yemek (enerji bari) almak lazim, ayni sekilde ruzgarli gecisler var, ona gore de kiyafet lazim. Yani asagida gunes, yukarida da gunes degil.
Ayrica bu yuruyus bedava, kimse sizden para almiyor, grist eve cikista. Sadece eger bolgede bulunan kulubelerde kalirsaniz ona gore bir para odemeniz gerekiyor. Ayrica da diger onemli bir nokta, bu rota A’dan B’ye oldugu icin, donus transferini onceden ayarlamak iyi bir fikir, ama erken bir bitiris dusunuyorsaniz, dolmuslar size tekrar baslangica goturebiliyor ama fiyatin astronomic oldugunu tahmin edebilirsiniz. Otostop pek sonuc vermiyor.
 |
| Rota - Harita |
Yuruyus, Mangatepopo otoparkinin (1,120m) oradan (bitise gore daha yuksek oldugu icin) Mangatepopo vadisinin icindeki lav tarlalarinin ortasindan basliyor. Gayet guzel bir yurume yolu var. Yagmur yavastan ciseliyor. Renkler Izlanda’daki ile hemen hemen ayni. Yerden yukselen buharlar ve sis bulutu birbirine karismis bir sekilde yuruyorum. Rota Avrupa’daki rotalar kadar kalabalik diyebilirim. Almanlar agirlikli olarak. Ilk 1-1,5 km sonunda Mangatepopo Hut Kulubesi var, aksam burada kalmak isteyenler icin. Daha sonra Soda Kaynagi var (4km civari). Ondan sonra tirmanma basliyor. Ilk olarak 6-7km sonra South Crater sonra da Kizil Krater zirvesi (1,886m) var. Buradan itibaren cok yukselmeden inis var. Kizil kratere varirken, baska bir gezegende hissetmek garanti, o kadar farkli bir arazi var. Kizil krater’den sonra fotograf kralicesi goller var. Manzara inanilmaz, Emarald Lake, Blue Lake … Yuruyusun devaminda Ketahati Hot Springs var ama burasi ozel sahisa ait oldugu icin girmek yasak. 1990larda bir turist olunce, sahibi bu bolgeyi rotadan cikarttirmis. Her dag yuruyusunde oldugu gibi burada da risk var, zaten ismine Alpine Crossing denmesinin sebebi bu.
Yuruyusun son 1 saati yagmur ormanlari icinde gecti, ama benim hosuma giden daha evvel ki bir saat. Sagli sollu dumani tuten yerlerin arasindan gecmek, acaba patlayacak mi diye dusunmek guzel, ne de olsa alti aktif olan bir bolge. 2012’deki ufak bir lav puskurtme denemesinde, Ketahati’deki kulubeye isabet etmis lavlar var, ki mesafe 1-2 km var. Kisaca her an patlayabilir, o yuzden farkli bir heyecan sunuyor rota.
Rota uzerindeki goller, Maori’ler icin kutsal sayildigi icin, gole girmek yasak degil ama kimse de girmiyor, hava guzel olmasina ragmen.
Rotayi bitirdim ama donusu nasil yapacagim.? Erken bitirdigim icin mi bilmiyorum, dolmus da yok. Yola cikip otostop cekmeye basladim. Alman aksaniyla Ingilizce konusan bir cocuk yaklasti yanima, beraber otostop cekelim mi diye. Kari koca yeni evlenmisler balayi icin buraya gelmisler ama karisi bunu yollamis, sen yuru ben uyuyacagim diyerek, bu da gelmis ama karisi bunu almaya gelmeyince, bari ben gideyim hostel’e diyerek otostop cekiyormus yarim saattir. Neyse beraber de denedik bir 20 dakika. 3 araba bos gecti, kimse gormuyor bizi. En sonunda bir minibus durdu, 35NZD adam basi atarim size demez mi ? Pahali degil mi derken, cevabimizi aldik, NZ’da bedava hicbir sey yok. Aksama kadar da otostop ceksen kimse durmaz. Tam hirs yaptiracak cumle. Neyse, giderken bir saat sonra gelirim, paraniz varsa benimle gelirsiniz dedi, biz 1 saat otostop cektik, yine ayni sekilde kimse durmadi. Bir saat sonra da yine ayni minibuscu geldi. Dedik para yok. Bizi bitis noktasina geri gotur, belki daha ucuza birini buluruz dedik, bize bedava transfer yapti sagolsun. Ben bir 20 dakika sonra pes edip 35NZD hazirlamistim ki, bizim Alman’in kiz arkadasi (yani karisi) cika geldi, ve beni otoparka geri biraktilar.
Yolda ve beraber oldugumuz surede buraya cok yakin bir yerden bahsettiler, forgotten highway. Yine ilginc bir isim (pazarlama) olayi sozkonusu sanki dedim. Daha evvel de ferryboat’ta boyle bir brosur gormustum. Araba var bu aksam hostel’I de telefonla bulursam belli olmaz ben de yaparim deyip yola koyuldum, once hostel’I buldum (yine son yatak cok buyuk bir hostel’de), sonra de ver elini forgotten highway, hakikaten unutmuslar otoyolu, asfalti guzel ama otoyol (tek gidis tek gelis) ana yol olmaktan cikinca, bombos, sadece koyun tasiyan kamyonlar vardi cok ender bir iki ufak koy de keza. Ama ben cok sevdim, yesili, kiri, cicekleri ile bayagi guzeldi benim icin. Yolda biryerlerde mola verip artik gecikmis olan oglen yemegini (aksam esasinda) yemek icin yer ariyordum, 10 km yer bulamadim, sonra piknik mola yeri tabelasina cektim, kir uzerine 2 masa, yaninda da benim Almanlarin arabasi. Sansin boylesi) Keyifli bir aksam yemegi oldu, onlar Guney Adasi icin Wellington’a asagiya ben de Magaralar bolgesi icin yukariya dogru yola ciktim
No comments:
Post a Comment